In de gymzaal van de pionier verzamelden zich een vijftigtal kinderen in de hoop op een mooie prijs. Natuurlijk ging niemand met lege handen naar huis, maar hoe mooi is het om keihard BINGO te mogen roepen. En wat dacht je van de hoofdprijs! Menig oog viel op de hoofdprijs een super gaaf waveboard.

De vrijwilligers van SVA liepen rond om de kleintjes te helpen en riepen de nummers om. Je hoorde de kinderen “Yes” roepen om ze even later weer “nee” te horen zuchten. Voorkeurnummers werden hardop geroepen maar daar hield de draaier geen rekening mee. Je nummer viel.. of viel niet.

Af en toe was er een boze blik als iemand te hard kuchte en iedereen was geconcentreerd op zijn of haar kaartje aan het kijken. Er werd hard “sttt” geroepen als iemand het niet had verstaan, en men schoof ongeduldig heen en weer als ze een bingo voelden aankomen. “Er waren al zoveel nummers gevallen, wanneer kwam die zes nou?”.

En dan opeens… een nummer en ja hoor een meisje riep zo hard ze kon “BINGO” en liep triomfantelijk naar voren. Deskundig werd haar kaartje nagekeken en toen de bingo correct bleek te zijn mocht ze haar prijs uitzoeken. Er werd geapplaudisseerd toen ze haar prijs aanpakte en terwijl Robyn terug liep naar haar plek zag je de blikken van de andere kinderen.. misschien heb ik  straks wel prijs..