Tollebeek – Het is weer die tijd van het jaar waarin ouders hun agenda’s herschrijven, hun kookkunsten tot militaire precisie bijstellen en hun bloeddruk omhoog zien schieten: de Avondvierdaagse is losgebarsten. Vier avonden lang marcheerden tientallen kinderen door de straten van Tollebeek, vrolijk zingend, snoepend en zich volkomen onbewust van het logistieke circus dat zich op de achtergrond afspeelde.
Want achter elk blij kind met een medaille, zit een uitgeputte ouder met een Tupperware vol afgekoelde macaroni.

 

 

 

 

 

 

Nieuwe Routes, Nieuwe Hoogtepunten
Dit jaar werden de wandelaars verrast met gloednieuwe routes. De organisatie had kosten noch kilometers gespaard om de paden spannender dan ooit te maken. Waar de deelnemers normaal trouw hun rondjes binnen de dorpsgrenzen draaiden, werd ditmaal zelfs koers gezet richting Urk. De grens werd letterlijk verlegd! Voor sommigen was het een wandelavontuur, voor anderen een kleine pelgrimstocht – al viel de visafslag gelukkig net buiten de route. Complimenten voor de organisatie: de afwisseling werd zeer gewaardeerd (behalve door de ouders met blaren op blaren).

 

 

 

 

 

De Grote Voorbereiding: Mission ImpossibOUDER
Het begon allemaal al op dinsdagmiddag. Terwijl de 165 kinderen die zich hadden opgegeven zich verheugden op de avond, brak in menig huishouden de paniek uit. Ouders raceten eerder weg van hun werk – met smoesjes als “spoedeisend tandartsbezoek” of “de kat heeft weer in de wasmachine gepoept” – om om 17:00 uur stipt thuis te zijn. Waarom? Omdat het warme eten op moest zijn vóór 17:45. Een uitdaging waar zelfs Gordon Ramsay een slappe lach van zou krijgen.
In paniek werd er geroerd in pastapannen, patatovens draaiden overuren en bij sommige gezinnen werd het uiteindelijk gewoon een pak Liga en een appel in een plastic zak. “Eten is eten,” aldus een ouder met wallen tot op de knieën.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Starttijd: 18:00 uur – De Grote Vermissing
Een klassiek moment deed zich bij meerdere gezinnen tegelijk voor: vijf minuten voor vertrek blijkt kindlief volledig van de aardbodem verdwenen. Paniek! Sokken worden onder banken vandaan getrokken, rugzakjes worden razendsnel gevuld, en overal klinkt dezelfde kreet: “Waar is je andere schoen?!”
Pas drie minuten voor vertrek wordt zoon of dochterlief ontdekt. Niet gegijzeld. Niet verdwaald. Gewoon. In hun kamer.
Met een headset op.
“Even potje afmaken.”
Natuurlijk.

 

 

 

 

 

 

 

Het Lopen: Blaren, Komkommers en een verdwaalde halve sinaasappel met pepermunt gewikkeld in een ouderwetse zakdoek
Eenmaal onderweg ontspant de sfeer iets. Ouders hijgen zich een weg achter hun kinderen aan, die vol energie voor de zoveelste keer “Ik heb een potje met vet…al op de tafel gezet…” inzetten. Onderweg is er gelukkig troost in de vorm van fruit, een ijsje of een stroopwafel en de altijd charmante “komkommer in een plastic zakje”.
Op dag drie ontstaat er lichte paniek bij een ouder die zich verslikt in een winegum en bij een ander gezin wordt er openlijk getwijfeld of ze ooit nog gevoel in hun voeten zullen krijgen. Toch zet iedereen door. Tollebeek laat zich niet kennen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag Vier: De Intocht der Helden
Op vrijdagavond is het dan zover. De intocht. Met majorette vereniging Diana, de Urker jeugdshowband, zakken snoep, bloemen en minstens 43 oma’s met telefoons die verticaal filmen. De kinderen stralen. De ouders ook – al is het vooral zweet. De geur van opgedroogd zweet die weer nat is geworden door een klein buitje vermengt zich met die van succes.
En wanneer het medaille-moment daar is, vloeien er traantjes. Bij de kinderen van trots. Bij de ouders van uitputting.
Speciale aandacht nog voor Charlotte Snoek en Luca Kramer, die met hun originele outfits en indrukwekkende details de harten van de jury (én het publiek) wisten te veroveren en daarmee de verkleedwedstrijd op donderdagavond hebben gewonnen.

 

 

 

 

 

 

Tot Volgend Jaar!
De Avondvierdaagse van Tollebeek was ook dit jaar weer een daverend succes. Kinderen blij, ouders gesloopt, maar iedereen een ervaring rijker. En voor de ouders die dit lezen: sterkte. Je hebt nog 361 dagen om te herstellen.
En je kind? Die zit alweer te gamen.

Kijk hier voor meer foto’s: 2025_Avondvierdaagse | Flickr